Skaliste wybrzeże

Avita

Parsknęła cichym śmiechem.
- Odziedziczyłam po matce allele dominujące.- sarknęła spoglądając na Biscuita, by po chwili znów obrócić pysk w stronę fali. Ponownie przymknęła oczy, gdy wiatr cisnął w nie piaskiem.- O co tak na prawdę chciałeś zapytać, hmm?

Diomedes

Przyszedł. Stanał jak zwykle z dala od innych koni i czekał na klacz, z którą był umuwiony.

Seamira

Przyszła stępem i rozejrzała się w poszukiwaniu Cristo. Gdy tylko go dostrzegła podeszła -Cristo?- zapytała by się upewnić, zwykle była nieśmiała dlatego też nie mówiła byt dużo.

Diomedes

Uniósł głowę gdy usłyszał swe imię. -Tak- Powiedział cicho i uniósł leciutko kąciki warg w delikatnym, krótkim uśmiechu.

Seamira

-Witaj jestem Seamira.- powiedziała krótko i zaczęła grzebać kopytem w ziemi -Masz tu przyjaciół?- spytała by zacząć jakoś rozmowę, nie była w tym dobra, a co jak ogier pomyśli, że jest głupia i pójdzie sobie? Nie nie może tak myśleć bo ona nie jest głupia tylko musi przestać być taka nieśmiała. Spojrzała na niego spod grzywki.

Diomedes

-Miło mi. Nie nie mam tu nikogo.- Powiedział krótko i zwięźle. Było mu dość zimno toteż przez jego ciało przechodziły czasem dreszcze.

Seamira

Jej też było zimno tylko było to trochę bardziej widać, była mała i drobna. -Zimno Ci?- zapytała z troską, taka już była zawsze myślała o wszystkich tylko nie o sobie.

Diomedes

Zadygotał całym ciałem. -Tak, dosyć. Ale taka już teraz pogoda.- Powiedział jak zwykle cicho i spokojnie i uśmiechnął się delikatnie.

Seamira

-I będzie jeszcze gorsza.- sama myśl na taką pogodę ją przerażała. Podeszła trochę bliżej ogiera a zarazem była teraz częściowo zasłonięta przez skały, które choć trochę chroniły przed wiatrem.

Diomedes

-A mi to wszystko jedno czy będzie zimno...- Powiedział obojetnym tonem. Od pewnego czasu wszystko było mu obojętne.

Seamira

-Coś Cię gnębi?- zapytała ponieważ nie wyglądał na zbyt szczęśliwego. Zatrzęsła się mocniej gdy zawiał chłodny wiatr i machnęła ogonem na boki.

Diomedes

Spojrzał na nią spode łba. -Wszystko.- Powiedział krótko zgodnie z prawdą. Teraz jego oczy krążyły gdzieś a łeb zwieszony miał ku ziemi.

Seamira

Trąciła go chrapami i uśmiechnęła się, nie lubiła gdy inni byli smutni i zawsze starała się ich pocieszyć -Nie martw się.- powiedziała wiedziała, e te proste słowa nie zdziałają wiele ale zawsze choć trochę pocieszały.

Diomedes

-Łatwo Powiedzieć- Powiedział i prychnął. Zagrabił kopytem w ziemi i spojrzał na klacz.

Seamira

-Wiem- odparła nie chciała się wtrącać w jego życie dlatego też nie wypytywała go o co chodzi. -Może mała kąpiel w morzu?- zaproponowała, a jej głos brzmiał dość niepewnie.