Skaliste wybrzeże

Vivern

-Czy jesteś nowy i tępy że chcesz ze mną zadrzeć?- spytała szyderczo,po czym dodała - Czy po prostu chcesz żebym ci odebrała życie? - powiedziała już całkiem wrednym tonem i Uśmiechnęła szyderczo po czym walnęła go kopytem w cielsko.

Krillian

Spojrzał na nią z mieszanką zdziwienia i podziwu. Klacz go zaskoczyła ale i ten nie pozostał jej dłużny.
-No, no no... po takiej damie bym się tego nie spodziewał. Tylko niestety pomyliłaś się, jedynym koniem, który może odebrać życie jestem ja
Stulił uszy i skoczył w przód gryząc boleśnie jej kłąb aż do krwi po czym szybko odsunął się od niej gotów do uniku, lub wierzgnięcia w razie potrzeby. Kątem oka zauważył grupkę spróchniałych drzew za sobą. Gdyby tylko klacz podeszła bliżej mógłby je kopnąć tak, że przewróciłyby się na nią. Nawet jeżeli zrobiłaby unik on zyskałby czas i doskonałą okazję do ataku.

Aravia

Przykłusowałam na wysoki klif myśląc o wielu rzeczach. Byłam na tyle zamyślona, że w ostatniej chwili zatrzymałam się tuż nad jego krawędzią. Spojrzałam w dół i parsknęłam ze śmiechem. Tak mało brakowało. Rozejrzałam się dookoła i westchnęłam. Pustki. Nudy. Pogrzebałam kopytem w ziemi jakby mając nadzieję, że nagle coś spod niej wyskoczy.

D'Artagnan

Masywna sylwetka karego ogiera majaczyła na horyzoncie. Jego kruczoczarna grzywa falowała delikatnie na wietrze. D'Artagnan poruszał się swym charakterystycznym, powolnym, ale jakże majestatycznym krokiem. Rozglądając się, dostrzegł na brzegu klifu klacz. Z pewnością, nie spotkał jej nigdy wcześniej. Mimo wszystko, postanowił podejść bliżej. Za chwilę stał już obok nieznajomej, spoglądając przed siebie.

Aravia

Obejrzałam się i spostrzegłam wielkiego karego ogiera, zapewne fryza, stojącego tuż obok mnie. Nie odzywałam się przez dłuższą chwilę, również wpatrując się w morze.
- Aravia - powiedziałam w końcu trącając go lekko w pysk.

D'Artagnan

Nieco zdziwiony bezpośredniością klaczy uniósł brew.
-Salve - rzekł po chwili.
-D'Artagnan, miło mi Cię poznać - na jego pysku zatańczył nonszalancki uśmieszek. Omiótł swym chłodnym wzrokiem sylwetkę Aravii. Przyglądając się jej uważnie, machnął ogonem.

Aravia

- Salve - odparłam i uśmiechnęłam się lekko. Przyjrzałam mu się uważnie. Pochłaniał mnie wzorkiem, ale to naturalne. W końcu był ogierem.
- Mogę jedynie domyślać się, że należysz do stada Krwawego Księżyca, ale coś mi mówi, że mam rację. - spytałam i machnęłam mocno ogonem.

D'Artagnan

Uśmiechnął się tylko nieznacznie, po czy wskazał łbem na swoje tylne nadpęcie, gdzie pobłyskiwało ostrze sztyletu. Chyba nie musiał nic tłumaczyć. Przyglądał jej się jeszcze przez moment, po czym powiódł wzrokiem wzdłuż linii horyzontu.

Aravia

Zaśmiałam widząc ostrze.
- Wnioskuję, że jesteś Wojownikiem - powiedziałam i pogrzebałam kopytem w ziemii - moja ranga to Strateg. Mówiąc krótko, Wojownicy robią to co wymyśli Strateg.

D'Artagnan

Posłał jej nonszalancki, nieco niedbały uśmiech.
- To dla mnie prawdziwy zaszczyt spotkać klacz, obdarzoną nadzwyczajnym intelektem - rzucił, przyglądając się uważnie swej rozmówczyni. Wnioskował bowiem, że od stratega wymaga się zdolności do logicznego i trzeźwego myślenia.
- Ostatnio tu takich niewiele - dodał obojętnym tonem. Och tak. Bez wątpienia, w owej krainie brakowało błyskotliwych, inteligentnych klaczy.

Vivern

- No no dobrze atakujesz może się poddam - udawała że coś ją zabolało, gdyż o dziwo atak ogiera nie zrobił na niej wrażenia, gdy była już na jego tyłach kopnęła go celnie parę razy i ugryzła gotowa y uniknąć każdego ciosu - A może nie. - powiedziała do niego kpiąco i popatrzyła z góry na ogiera.

Equita

Wbiegłam sprężystym kłusem rozglądając się za miejscem oddalonym od innych koni ale z dobrymi widokami . Gdy już takie znalazłam zaczęłam rozglądać się dookoła siebie.

Alastair

Powoli wkroczył nad morze. Nie szukał niczego ciekawego. Po prostu tam był. Ustał i stał jak patyk. Nawet jego grzywa była jakby bez koloru. Był przygnębiony uczuciem.

Equita

Widząc siwego i przygnębionego araba zdałam sobie sprawę że życie nie jest takie proste. Chcąc pocieszyć nieznajomego podeszłam do niego i przywitałam się.
- Cześć Equita jestem a ty ?

Alastair

Nawet nie miał siły zachowywać się jak szarmancki kobieciarz. - Jestem Ali Powiedział sucho i krótko nie chcąc zdradzać pełnego imienia. Spuścił tylko łeb, patrząc na nieznajomą.