Skaliste wybrzeże

Equita

Spojrzałam na konia ze współczuciem chociaż tak naprawdę nie wiedziałam co się stało. Po chwili namysłu doszłam do wniosku że to przez jakąś klacz. Nie chciałam poruszać nie przyjemnego tematu więc zapytałam udając idiotkę.
- Coś ci dolega ? A może coś boli ?

Alastair

Podniósł nieco wyżej łeb. - Boli..serce Odpowiedział przygnębiony. Okropnie się czuł. Bał się że Liria nadal kocha Credo. Parsknął ze smutkiem.

Equita

- Uuuu chłopie to nie dobrze klacz czy zawał ? Zapytałam grając na zwłokę . Osobiście nie oczekiwałam odpowiedzi tylko jakiegoś ataku jak to u ogierów bywało w zwyczaju.

Alastair

W pierwszej chwili chciał się roześmiać, ale jego chwilowy nastrój mu na to nie pozwalał. - Liria. Odpowiedział wyglądając jak cień konia. Jego czarna błyszcząca grzywa zaczęła tracić blask. Podniósł głowę wyżej. Jego grzywka opadała mu na oczy. Miał nieodgadniony wyraz.

Equita

- No niestety jej akurat nie znam. Kosz czy nie udane zaloty? Zapytałam ponownie ogiera . Miałam wrażenie że gaśnie w oczach z jakiś nie wyjaśnionych przyczyn chciałam mu pomóc tak jak każdemu ze swojego starego otoczenia.

Alastair

- Ona..po prostu ma trudny wybór Odpowiedział. Przynajmniej tak mu się wydawało. Ona czy Credo. Przecież on tak ją zranił. Liria znaczyła dla niego bardzo wiele.

Equita

- No to jest na razie remis i nie smutaj się . Pociągnęłam go delikatnie za grzywę tak aby w końcu się uśmiechnął.

Alastair

Ale on i tak się nie uśmiechnął. Jak tu się nie smutać?! On był tak zestresowany że ledwo co się ruszał. Ale on da Lirii czas. - Nie umiesz pocieszać Powiedział żartobliwie z zanikłym szarmanckim uśmiechem.

Equita

- No cóż nie każdemu przypadł taki dar . Odpowiedziałam śmiejąc się sama z siebie.
- Ja umiem tylko praktycznie paplać aż do bólu ale pomagać lubie mimo że mi to nie wychodzi . Uśmiechnęłam się do niego serdecznie .
- Myślę że ci się uda.Stwierdziłam po chwili patrząc na niego.

Alastair

Podniósł łeb i nieznacznie poruszył lewym uchem. - No nie wiem Odrzekł z zastanowieniem.Może może...

Equita

-No weź rzesz nie bądź pesymistą . Paplałam byle tylko mu pomóc .
- Chłopie są konie które mają gorsze problemy i nie załamują się . Powiedziałam trącając go pyskiem w bok .

Alastair

No pocieszyła go trochę. Podniósł dumnie łeb i zarzucił nim poprawiając sobie grzywkę. No cóż zobaczymy co los przyniesie. Odwrócił się do klaczy tajemniczo. - Dziękuje Rzekł tak tym swoim uwodzicielskim głosem. Chyba jej się udało go pocieszyć. Ruszył galopem przed siebie .

*nmmt*

Vivern

Odwróciłam się w stronę nowo przybyłych koni, z którego jeden nazywał się Alastair - Czy to ładnie tak przeszkadzać? - spytałam szyderczo i odwróciłam się prędko w stronę Keelim.

Liria

Przyszła w miejsce, które bardzo zapadło w jej pamięci... Znów przypomniała sobie chwile, które przeżyła tu kiedyś... W całkiem innym towarzystwie niż teraz tu obecne. Nie czuła już JEGO zapachu. Było tu tłoczno, dużo koni tędy przechodziło. Szła kulejąc. Oddychała świszcząc... Weszła za gładką skałę, przeszła parę kroków, i położyła się w miejscu najbardziej odludnionym, i ułożyła się bezwładnie w miejscu najbliższym jej sercu. Zamknęła oczy ze złamanym sercem zagłębiając się w błogich wspomnieniach.

Jevo

Jevo przyszła na miejsce z podniesioną głową, po czym przywitała się z innymi. Zaczęła się gwałtownie oglądać, jakby w którymś miejscu miało się coś stać. Ale, tego nigdy nie wiadomo.