Źródło przemyśleń

Pearly · Wysłany: Wto 19:04, 30 Mar 2010 Temat postu: Źródło przemyśleń

Na dnie tego źródła spotkamy czasem piasek, czasem kamienie , a czasem trawę. Kiedy wejdziesz do tego źródła znajdziesz rozwiązanie na różne problemy. Gdy zanurkujesz głęboko, możesz zobaczyć różne miejsca w podwodnej wersji.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wbiegła kłusem spoglądając na jeziorko musiała przemyśleć wiele spraw, więc do niego weszła. Woda była gorąca. Zanurkowała na chwilę a pod wodą zobaczyła las, wyłoniła się na powierzchnię, po czym znów myślała jak niektóre sprawy rozwiązać.

Spartan

Przyszedł, ponieważ, jak sama nazwa tego miejsca wskazuje, miał problemy, które chciał sobie przemyśleć. Spojrzał na źródło i podszedł do niego. Zanurzył kopytka w wodzie. Mimo tego że ciepło jest od kilku dni, woda była dosyć ciepła. Wszedł więc troszkę głębiej, ale tylko troszkę, bo do nadgarstków. Rozejrzał się po okolicy. - Pięknie tu. - Pomyślał.

Galopada

Szła dość wolno, nadal miala wielki talnt do ładowania się w kłopoty, tak więc wolała uważać. Zauważyła znajomą sylwetke ogiera. Znała go bardzo dobrze. To był Spartan! Jej przyjaciel z młodzieńczych lat. Od razu przypomniała jej się Clarry Darry, jej bratnia dusza. W trójke tworzyli fantastyczną paczkę. Byli jak bracia! Zarżała radośnie w jego kierunku i ruszyła dość wolnym i ostrożnym kłusem w strone Spartana.

Spartan

Spojrzał w stronę, z której zabrzmiało znajome rżenie. Przyjrzał się uważnie nadchodzącej osobie. W pierwszym momencie nie mógł rozpoznać sylwetki tego konia. Galaxy! W końcu ją rozpoznał... Jak nie mógł rozpoznać swojej przyjaciółki z dzieciństwa. Podgalopował do niej szybko. Nie mógł doczekać się spotkania z nią. Niedawno jeszcze myślał o niej i Clarry Darry, że odeszli z wwg. Jednak mylił się, naszczęście się mylił :) - Czeeeeść!!! - Krzyczał już z daleka. - Boże jak ja Cię dawno nie widziałem! Gdzie Ty się podziewałaś klaczko! ;p Stęskniłem się strasznie za Tobą! - Powiedział raodśnie.

Galopada

Witaaj- Krzyknęła do niego i dosłownie rzuciła się na niego, ściskając go w przyjaznych uściskach. Zaśmiała się głośno- A tu i tam! ... Właściwie to trzymałam się na ubocu krainy. Być może dlatego Cie nie widywałam. - powiedziala tym razem spokojnie i opanowanie. Ostatnio miewała bardzo urozmaicone zmiany nastroju. -Ja też sie za Tobą stęskniłam! Nawet nie wiesz jak bardzo. -otarła się o niego.

Spartan

Bardzo się cieszył z tego spotkania. Ostatnimi czasy widział wszystko w różowych okularach... Tyle zmieniło się od czasu rozstania. - Opowiadaj co działo się z Tobą! - Powiedział radośnie.

Galopada

Uśmiechnęła się do niego i usiłowała przypomnieć sobie co robiła przez swoją nieobecność.- Właściwie to nic. Bez Was moje życie nieco upadło. - powiedziała o ton ciszej. Była przez to coraz częściej przygnębiona. Jak nie ona. - Lepiej mów co u Ciebie? - po chwili rozchmurzyła się a przynajmniej starała.

Spartan

- Co u mnie? Hmm... dużo by opowiadać. Jestem w Stadzie Wiecznej Młodości, na razie jestem tam Strażnikiem, ale w niedalekiej przyszłości może będę Zastępcą^^ - Ucieszył się na samą myśl o tym. - Znalazłem miłość swojego życia. - Troszkę się zawstydził mówiąc o tym... - I to chyba na tyle... Jakoś sobie powoli żyję... - Powiedział.

Clarry Darry

Wgalopowała nad źródło. Była jak czołg, parła na przód, nieważne co było przed nią, brała wszystko na klatę, byle być szybciej, byle nie zgubić tropu. Potknęła się i zaorała ziemię, ale to nic. Wstała i biegła dalej, to nic, że cała w ziemi. Musi zdążyć, zdążyć nim zgubi trop. Tym razem to nie wspomnienia, tym razem to zapach obudził ją z uśpienia. Zostawiała za sobą ścieżkę zniszczenia, aż w końcu dogalopowała do samego źródła i dalej biegła już z wodą, choć pod prąd, aż nagle, aż nagle zatrzymała się. Zarżała i rżała długo, ze szczęścia, z niewypowiedzianej radości, z tego uniesienia prawie zemdlała. Pozbierała się. Ogarnęła. Zarżała znowu i wywaliła Galaxy, kochaną Galaxy! Siedząc na niej wpatrywała się w dwoje kochanych oczu, w tą kochaną mordę! Matko! Jaka ona była szczęśliwa, to było coś więcej niż wtedy, gdy wreszcie była czyjaś, a nie bezpańska, aż tak, znaczy kiedy zaprzyjaźniła się z Galopadą. Na koński sposób przytuliła się do niej. Ale, ale. Poderwała się do góry i spostrzegła Spartana. Mmm, wyrósł. Ale to teraz nie było ważne, na niego też się rzuciła. Napatrzyła się w te jego słodkie oczka i nagle... Nagle znowu poczuła zew, ten który wzywał ją wcześniej, który wzywał ją bardzo często. Było to wołanie wolności, galopu, tego co konie cenią najbardziej. Wciągnęła powietrze przez chrapy, tak by aż się zachłysnąć tym "zewem". Spojrzała na przyjaciół, zarżała z radości i już miała się poddać wołaniu, ale coś silniejszego, co ją tu przywiodło i sprawiło, że nie czuła ran zadanych przez staranowane rośliny, kazało jej zostać. Miłość. Jak ona ich kochała! Jak mogła odejść. No tak, zew. Wtedy jej miłość nie dostała tak odżywczej pożywki jaką jest tęsknota...

marekdubiel

Przeczytałam wasze wypowiedzi i sam może sie otworze bo jestem bardzo nieśmiały