Zatoka Burzy

L'Amour

Przestąpiła z nogi na nogę. Było słychać jak mokry piasek ''chrupie'' pod kopytami xD. Zamyśliła się. Przez dłuższą chwilę tak stała, nie dochodziło do Niej nic co mówił ogier. - Miło mi.- odparła nadal pogrążona w swoich myślach. -Ja? Nie... stado to coś nie dla mnie.- odpowiedziała. Spojrzała na niego, lecz pozostała na ślepiach.

Enrico

Spuścił nisko głowę. Skoro nie zadawała sobie nawet trudu, żeby z nim rozmawiać...
- Mi tez jest miło - powiedział cicho smutnym głosem.

L'Amour

Otrzepała się. -Przepraszam, to zdarza się u mnie czesto, lubię sobie porozmyślać. - uśmiechnęła się przepraszająco. -Masz tutaj kogoś?- spytała ciekawa. Zniżyła łeb na wysokości Jego łba i podniosła go[łeb ;x]. Pociągnęła Go lekko za grzywkę. Uśmiechnęła się do niego słodko, lecz z nutką tajemniczości.

Enrico

Ignorując zachowanie klaczy odpowiedział :
- Nie... nie mam tu nikogo. A ty? Kto jest tym szczęślieym, który może się nazywac twoim partnerem?

L'Amour

-Ja też nie mam tu nikogo... narazie nikt się tak nie może nazwać...bo...nikogo nie spotkałam...- odpowiedziała z naciskiem na ''narazie'', ponieważ nikogo tu nie miała nawet jednego dobrego przyjaciela, a o partnerze nawet nie chciała mówić...chociaż pragnęła Go bardzo...bardzo chciała mieć partnera... Posmutniała trochę.

Enrico

Spojrzał na nią zdziwiony, ale nie pytał dlaczego. Dlaczego taka atrakcyjna klacz nie ma partnera... Ktoś chyba nie miał oczu. Uśmiechną się i dla żartu ukłonił :
- Miałaby może pani ochotę na spacer w jakieś bardziej sprzyjające rozmowie miejsce?

L'Amour

-Tak, chętnie.- popatrzyła przed siebie gdzie kolejna błyskawica przecięła niebo. Nie miała ochoty dłużej tutaj przebywac...Na rozmowę to jest złe miejsce, jednak kiedy ktoś przychodzi tu samotnie żeby pobyc chwile sam na sam ze swoimi myślami to mogłoby się powiedziec, że to nawet dobre miejsce... Spojrzała na Niego wyczekująco.

//gdzie?//

Enrico

///a gdzie sobie zażyczysz! to gdzie chcesz pójść?!////

Mogrash

Klacz przygalopowała i zatrzymała się gwałtownie ryjąc kopytami w piachu. Potrząsnęła łbem odganiając natrętne owady. Podeszła do szarej wody i spojrzała na niebo, które wyglądało, jakby zaraz miała się tam rozpętać burza.

Persvasion

Lubiła burzowe klimaty... Wiedziała, że zaraz w tej okolicy rozpęta się piekielna burza... więc tu przybyła... Ku jej zdziwieniu zobaczyła inne konie. - Czy one też lubią deszcz? Czy może nie wiedzą co zaraz się stanie? A z pewnością będzie to burza stulecia! Oh jak ja to kocham! - Pomyślała... Podeszła do klaczy, aby rozwiać swoje wątpliwości... - Zaraz będzie padać? Nie uciekasz? - Powiedziała do karej klaczy.

Aragorn

Stał nad brzegiem morza stalowym spojrzeniem próbujac okiełznać pioruny, wiatr i spienione fale. Wiatr rozwiewał mu grzywę, nadając mu wygląd księcia. Nie na długo jednak. Po chwili odwrócił wzrok, spuścił glowe i znowu wyglądał jak zaniedbany obwieś który chyba dawno nie zażywał kąpieli. Podróżnik... do czego to doszło!

Nil'chi

Przy świetle piorunów można było dojrzeć sylwetkę klaczy. Podeszła do Aragorna i odrzuciła z gracją grzywę -Witaj jestem Nil'chi, ale mów mi Nil.- przedstawiła się i dokładnie przyjrzała się ogierowi.

Aragorn

Podniósł głowę. Na smutnej twarzy tańczył uśmiech rozbawienia, jednak oczy pozostawały czarne jak noc i nieprzystępne.
- Więc witaj, madame Nil. - skłonił lekko głowę. - Mnie zwą Aragornam, ale mam tyle innych imion, że możesz mnie nazywać jak chcesz. Obieżyświat, Smutek, Wiatr... - pokręcil głową z jakby niedowierzaniem - O tak, mam wiele imion.

Nil'chi

-Chyba pozostanę przy Aragornie.- powiedziała ze śmiechem i zagrabiła kopytem w ziemi przyglądając się ciekawsko ogierowi.

Aragorn

-A więc Aragorn - skiną głową. Dyskretnie mierzyl klacz wzrokiem zdziwiony, że i ona się mu przygląda. No cóż, widocznie tak zaniedbany ogier zwracał uwagę wszystkich. Westchną w myślach.