Kamienista plaża

Tamnar

-Ja też.- odpowiedział i wrócił swój wzrok ku morzu, pięknemu i nieprzewidywalnemu ale nie tak pięknemu ja Szecherezada oczywiście. Stanął krok bliżej i dalej obserwował morze.

Szeherezada

Nagle odwróciła wzrok od wzburzonego morza i poprosiła ogiera - Opowiedz mi coś o sobie. Jak tu trafiłeś i w ogóle.

Tamnar

-Jak ja tu trafiłem...- Powtarzał sobie i zamyślił się poważnie, chyba skleroza go dopadła bo kompletnie nie mógł sobie przypomnieć! -Błąkałem się, łaziłem to tu to tam, aż trafiłem tutaj i poczułem, że tu jest moje miejsce.- Powiedział gdy w końcu jakieś resztki przeszłości wpadły mu do głowy. -A Ty jak tu trafiłaś?- Zadał pytanie klaczy.

Szeherezada

Pokiwała pięknym łbem i powiedziała -Ja jeszcze nie wiem czy to jest moje miejsce Czy będę tu szczęśliwa nie wiem. Ja kiedyś żyłam pośród ludzi. Jako młody koń byłam dumą różnych stajni bo często zmieniałam właścicieli. Wiesz że kiedyś nawet żyłam w takim miejscu gdzie są głównie tylko pustynie? Moją ostatnią właścicielką była pewna młoda dziewczynka . Jednak pewnego dnia oni wyjechali.Zostawili mnie w stajni. Miał po mnie przyjechać kolejny kupiec. Ale stajnię zamykała moja właścicielka i nie domknęła drzwiczki boksu jak i drzwi stajni. Chciała żebym uciekła. Uciekłam więc i od tego czasu się wałęsam. Tak się tu znalazłam.

Tamnar

Kiwnął tylko łbem na znak zrozumienia -Długo się tak wałęsałaś?- Spytał po chwili zamyślenia, musiał dokładnie Przemyśle to co klacz mu powiedziała i powtórzyć to sobie w myślach by to lepiej zapamiętać.

Szeherezada

Zamyśliła się na chwilę wpatrzyła w chmury pędzące po niebie po czym spojrzała w oczy ogiera i powiedziała - Bo ja wiem jakieś dwa lata.. A ty? Jak długo szukałeś swego miejsca?

Tamnar

-Ja?- Spytał by się upewnić, ale nikogo w pobliżu nie było więc -Jeszcze go nie znalazłem.- Odpowiedział po chwili, jego miejsce będzie tam gdzie będzie jego rodzina, której na razie nie posiadał.

Szeherezada

Zamyśliła się na chwilę po czym powiedziała a w jej oczach lśniły jak zwykle wesołe iskierki. -Myślałam że tu ci dobrze. - po chwili zamyślenia dodała Trzeba w końcu znaleźć sobie dom.

Tamnar

-Bo jest.- Odpowiedział -Moje miejsce będzie tam gdzie będzie moja rodzina, a na razie jej nie mam.- Dodał ujawniając swoje wcześniejsze myśli.

Szeherezada

Pokiwała łbem i pogrzebała kopytem w mokrym piasku. - Też nie mam żadnej rodziny. A czy tu zostanę to nie wiem bo przyzwyczaiłam się do mojej włóczęgi.

Tamnar

-Wierzysz w miłość od pierwszego wejrzenia?- Zapytał ot tak po prostu, by sprowadzić rozmowę na jakiś ciekawszy temat. On sam nie wiedział za bardzo czy wierzyć czy nie ale sądził, że to możliwe.

Szeherezada

Zastrzygła uchem i powiedziała -Wierzę i nie wierzę bo nigdy mnie coś takiego nie spotkało. W ogóle miłość to raczej dla mnie nieznany grunt.
Nie musiała się nad taką odpowiedzią długo zastanawiać. Nie zaznała miłości.

Tamnar

-To jak stąpanie po bardzo cienkim lodzie.- Powiedział jakby chcąc ją uprzedzić. On wiedział co to miłość, ale niestety on nie miał do tego szczęścia.

Szeherezada

- A jednak wchodzimy na ten lód. - powiedziała i spojrzała na Wintera. Jedyną osobą która ją kiedyś kochała była jej właścicielka. A Szecherezada kochała tylko wolność, galop, rozgwieżdżoną noc.

Tamnar

-Tak- Mruknął -Pode mną już kiedyś ten lód się załamał.- Dodał na koniec i od razu posmutniał przypominając sobie o tej, którą kochał a ona odeszła nawet o nie wiedząc o tym co on do niej czuje. Teraz potrzebował kogoś kto by tę ranę załatał, ale nie ma nawet rodziny.