Płonące Stepy

Vinette

-Po pewnym czasie z pewnością by mi się to znudziło, uwierz- stwierdziła, zastanawiając się nad tą wizją. Cóż, z pewnością po krótkim czasie wywaliliby ją z tego stada za 'złe' zachowanie, a może nawet i z całej krainy? Hmm.-Nie stracę tam oryginalności. Nie mam zamiaru stać się jedną z maszyn do zabijania pozbawioną osobowości. Jestem sobą i nikt i nic tego nie zmieni- dodała znacznie głośniej, wpatrując się w ogiera ciemnym wzrokiem, w którym na chwilę pojawiły się jakiś dziwacznene, błyszczące iskierki.

Krillian

Uparta była. Zauważył iskierki w jej oczach. nie wiedział co mogłyby one oznaczać dlatego przełączył się w ,,stan gotowości'' nie ukazując jednak tego swoja postawą. Ogier wciąż nie mógł zrozumieć motywów dla których klacz należała do KK.
-Do czego potrzebne Ci stado?- zapytał wprost.

Vinette

No właśnie, po co? W sumie Vin. nigdy się nad tym głębiej nie zastnawiała. Gdy przybyła do WWG faktem oczywistym stało się, że albo dołączy do 'KK', albo zostanie samotnikiem. Ciągnięta dziwnym pragnieniem członkostwa w tej swego rodzaju elicie, wybrała opcję pierwszą. Czy żałowała swojej decyzji? Nie, skądże. Było jej dobrze tak jak jest. Gdyby miała wybierać jeszcze raz, wybrałaby tak samo.
-Być może dla samego faktu jego posiadania?- odparła pytaniem na pytanie.

Krillian

Klacz nie wyglądała na taką, która chciałaby należeć do stada tylko ze względu na chęć jego posiadania. Może pozory jednak mylą. Cóż... chyba tylko on był koniem, dla którego wszystko musi mieć jakiś większy sens i nie robi niczego ,,bo tak''.
-Dla mnie bardziej kuszący jest fakt posiadania niezależności

Vinette

-Niezależność nie zawsze jest najlepszym wyjściem- mruknęła ni to do ogiera, ni to do siebie. Po prostu pozwolił wyciec na światło dzienne myśli, która właście wierciła się jej w głowie, nie dawała spokoju. Chociaż może wcale nie powinna jej stamtąd wypuszczać?

Krillian

-Nie zawsze nie znaczy nigdy- odpowiedział spoglądając na klacz
-Nie istnieje rozwiązanie, które byłoby najlepsze w każdej sytuacji
Wiedział, ze samotność ma swoje wady, ale zalety przeważały nad nimi. Teraz uparcie bronił swoich przekonań.

Vinette

-Nie istnieje.- Pierwszy raz Vinette zgodziła się ze swoim rozmówcą. Cud? Nie, skądże. Vin. nie była typem 'osoby', która zawsze musi myśleć na opak, odmiennie niż rozmówca. Po prostu innym trudno było trafić w zgodę z jej myślami i przekonaniami, stąd brały się liczne konflikty.-Ale życie jest od tego, by wybrać to rozwiązanie, które wydaje się najlepsze w tych sytuacjach, na których najbardziej nam zależy, które wyłącznie dla nas mają najważniejsze znacznie- dodała, nieco ciekawe, co odpowie ogier. A tak. Jej niedoszły 'plan' właśnie całkowicie legł w gruzach.

Krillian

Przytaknął głową na słowa klaczy. Mówiła całkiem sensownie. Rzadko spotykał kogoś, o podobnych do niego poglądach.
-Masz rację, ale każdy z nas ma inne priorytety. To co będzie dobre dla jednego nie musi być wcale takie dla drugiego konia.- sam sobie się dziwił jak szczere były jego odpowiedzi.

Vinette

-Dokładnie- potwierdziła lekkim swą wypowiedź lekkim ruchem głowy.-I właśnie z tego powodu ty zostałeś samotnikiem, ja natomiast dołączyłam do Krwawego- dodała, zastanawiając się skąd u licha nagle wzięła się u niej ta dziwna… spokojność? Nie miała zielonego pojęcia. Chociaż…

Krillian

Spojrzał na nią z zaciekawieniem. Była zaskakująco zgodna jak na kogoś z Krwawego Księżyca. Wszyscy, których spotkał ostrzegali go przed tymi końmi. Mimo, że jego nieufność nie zmalała ani trochę zaczął się zastanawiać, czy aby rzeczywiście wszystko co o nich mówią jest prawdą. Po krótkim namyśle jego podejrzliwość dała jednak o sobie znać. Klacz chciała najwyraźniej zdobyć jego zaufanie.

Vinette

Uśmiechnęła się nieco krzywo, przestępując przy tym z nogi na nogę. Twarde kopyta klaczy ze stukotem uderzyły w twardawą jeszcze ziemię, rozsypując na boki jakieś drobne fragmenty piasku. Kamienie i inne tego typu ‘dziadostwa’ również uległy owej sile.
W końcu Vinette stanęła w bezruchu, z ciekawością wpatrując się w Krilliana. Czy tylko jej się wydawało czy ogier… się jej bał? Cóż, stado ‘KK’ miało przecież całkiem nieźle wyrobioną opinię… Może należałoby to wykorzystać? Hmm.

Krillian

Dostrzegł uśmiech na jej pysku. Cóż on mógł znaczyć? Funkcję ,,nie ufam jej'' miał już i tak rozkręconą do maksymalnej wartości, więc nie zrobiło to na nim wrażenia, ale zaciekawiło. Zastanawiał się co też za myśli mogą chodzić po jej głowie. Konie z KK były dla niego niewiadomą, ciekawiło do jak to jest być jednym z jego członów
-Większość koni boi się was jak ognia. Jakie to uczucie?- podejrzewał jaką odpowiedź dostanie, ale chciał to usłyszeć od niej. Może okaże się całkowicie inna od tego co myśli? Była jeszcze możliwość, że klacz wścieknie się na niego, za zbytnią wścibskość, ale nie dbał o to. Nie wydawała się być osobą wybuchową, a on miał jedyną w swoim rodzaju okazję na uzyskanie odpowiedzi.

Vinette

Jakie to uczucie? Miłe, z pewnością. Nie musisz się obawiać, że zaraz ktoś na ciebie naskoczy, czy spróbuje cię zaatakować. Wszyscy bowiem obawiają się, że gdy tylko cię tkną, zaraz ściągną na swoją głowę resztę Krwawego Księżyca. A tego raczej by nie chcieli.
Ale jak to wszystko wyjaśnić zwykłemu samotnikowi?
-Widzisz tego robaka?- Przechyliła łeb w prawym kierunku. Na szaroburym kamieniu siedział tam mały, ciemny pajączek. Vin. bez chwili zastanowienia zrobiła krok w jego stronę, po czym, gdy znalazła się tuż obok niego, uniosła swe przednie kopyto do góry. Znalazło się ono centralnie nad pająkiem. I wystarczył tylko drobny ruch klaczy, by owo stworzenie zakończyło swój żywot.-Właśnie tak wyglądają konie z innych stad.- Oczywiście miała na myśli pająka.-Lub na takich się kreują- dodała po chwili refleksji.

Krillian

Nie, nie rozumiał tego. W całej swej nienawiści dla innych koni, nie potrafił tego pojąć. Zabijanie dla samego zabijania? Może nie był taki zły za jakiego się uważał, może powinien wstąpić do któregoś z dobrych stad? Nie! Odpędził natychmiastowo tę myśl, zanim zdążyła wejść w głąb jego umysłu.
-Nie jest to hmm... nudne? W porównaniu do reszty koni jesteście wiele razy silniejsi i zabicie innego konia, zwłaszcza grupą, nie jest wcale trudniejsze od rozgniecenia małego pajączka. Co to za satysfakcja z czegoś co przyszło tak łatwo?

Vinette

-Zależy jaką siłę masz na myśli- mruknęła w zamyśleniu. Przecież nie wszyscy członkowie ‘Krawego Księżyca’ byli nie wiadomo jakimi siłaczami, którzy jednym ruchem powalają drzewo, łamią je na pół. Nie brakło tu też drobnych (żeby nie wypowiedzieć wychudzonych!) koni. Ale idea Krwawego nie opierała się przecież na sile. Opierała się na odpowiedniej psychice, jej mocy. (A może raczej spaczeniu?)-Cóż, my rzadko kiedy zabijamy grupowo…- dodała z dziwnym wyrazem pyska, wyraźnie coś kombinując.