Prerie

Decesso

- Ha ha. - Parsknął i pogalopował za nią. Dla niej nie ma już litości. Potrząsnął długą grzywą i zniknął za wzgórzem.

Lavellene

/ Sorki że nie pomogłem ale mnie nie było /

- O nie... -mruknął widząc uciekającą klacz a za nią ogiera. Pognał więc za nimi.

Lilianne

Uniosła brew, nie była zbytnio poruszona zaistniałą sytuacją. Wiatr potargał jej grzywę. Machnęła parę razy ogonem, odganiając wyjątkowo natrętną muczę.

Lavellene

Po chwili powrócił.Spojrzał na białą klacz. Machnął ogonem i podszedł do niej spokojnie.
- Hej, jestem Lavellene - przedstawił się.

Lilianne

-Sopran-rzuciła. W jej głosie dało się dosłyszeć chłód. Cóż, tak już miała. Każda jej wypowiedź brzmiała chłodno. Spojrzała na nieznajomego. Skinęła łbem na powitanie.

Lavellene

Uśmiechnął się.
- I jak Ci się żyje w tej krainie? - spytał.Machnął ogonem, najwidoczniej mucha, która męczyła Sopran przeszła na niego.

Lilianne

-Jakoś się żyje, całkiem nieźle-oznajmiła. Utkwiła spojrzenie w pewnym punkcie na niebie.

Lavellene

Uśmiechnął się kątem pyska.
- należysz do jakiegoś stada? - spytał po chwili. Przestąpił z nogi na nogę.

Lilianne

-Zdaje się, że do Krystalicznej Wody i chyba nawet jestem tam przywódczynią-oznajmiła, tym razem trochę cieplej. -A Ty?-rzuciła po chwili milczenia.

Lavellene

- Cośtam młodości, albo miłości... - odparł zakłopotany próbując przypomnieć sobie nazwę -przepraszam, należę tam od dziś i nie mogę zapamiętać nazwy... z nic...

Lilianne

-Nie szkodzi-mruknęła. Wyprostowała przednie kończyny i odrzuciła grzywkę, która opadł jej na oczy.

Lavellene

Uśmiechnął się pewniej. Westchnął znudzony w duchu.
-Jak znalazłaś się w tej krainie? - spytał, było to pierwsze zdanie jakie przyszło mu na myśl.

Al-Hattal

Wróciła. - Wybacz Lav, ale sam widziałeś co się działo. Na szczęście już po wszystkim... - Rzekła i podeszła do niego. Musnęła go delikatnie w kark. Każdy krok sprawiał jej bol, rana w boku broczyła okropnie... Klacz wywróciła się pod samymi kopytami ogiera i zaszlochała żałośnie.

Decesso

Powrócił z głośnym śmiechem na pysku. - Myślałaś, że tak szybko Ci odpuszczę? - Zapytał drwiąco, kierując się ku klaczy. Kopnął ją z całej siły tylnymi kopytami w brzuch.

Lavellene

Pomógł jej wstać, odskoczył.
- Uciekajcie! - zarżał do Sopran i Al- Hattal - Zostaw je... - powiedział spokojnie, tamując mu drogę do klaczy. Parsknął. Był spokojny, jedyne co Decesso mógł z niego wyczytać, to spokój i opanowanie.