Wodospad inny niż wszystkie

Dukat

Już dużo wcześniej słyszał szum wodospadu, podążając za tym głosem, słyszał go coraz wyraźniej, w końcu w gęstwinie soczyście zielonych roślin dostrzegł go. Podszedł do niego, stanął u jego dołu i rozkoszował się kroplami czystej, przyjemnie chłodnej wody, które ochlapywała jego ciało..

Sarrin · Wysłany: Wto 16:01, 30 Mar 2010 Temat postu:

Wbiegł nad wodpospad i przyglądał mu się z zaciekawieniem. Machnął mocno jasnym ogonem i odgarnął falowaną grzywkę przysłaniającą jego duże ślepia. Rozejrzał się dookoła. Było pusto.

Te Amo

Amon... Niewysoki, lecz przystojny i dobrze zbudowany, jasnej maści ogier szedł spokojnym krokiem u brzegu między wodą a lądem. Nie wiedział po co tu przyszedł, i nie wiedział praktycznie co ma ze sobą zrobić. Zatrzymał się przy wodpospadzie, spuścił łeb, i bezcelowo dotknął chrapami gładkiej w tym miejscu na płyciźnie tafli wody, przerywając delikatnie jej spokój i stałość. Za chwilę spokojnie podniósł łeb i rozejrzał się. Nie widział nikogo, i nic, tak samo jak nic ani nikogo nie słyszał, co i tak było nie możliwe, bo każdy dźwięk zakłucała woda, spadająca z potęznej wysokości, i tam mieszająca się ze spokojną wodą, a mieszanina takowych dwóch zachowań wody, dawało wyjątkowy dla uszu, piękny, lecz dla niektórych wielu dźwięk.

Espérance

Szła dość szybkim krokiem. Znów trafiła w jakieś ciekawe miejsce. Dla odmiany wodospad. Cóż, czemu nie. Po posiłku miło będzie się napić. Od pastwiska ta okolica różniła się jeszcze ilością przebywających tu koni. Zauważyła tylko jasnego, niskiego ogiera. Podeszła do wody i upiła kilka łyków. Podniosła głowę i rozejrzała się wokół. Musiała przyznać, że to ładna okolica. Przez głowę przemknęła jej nawet myśl, że będzie mogła zostać w tej krainie na dłużej, ale szybko przywróciła się do porządku stwierdzając, że nie może być tego pewna tak szybko. Nie znała tego miejsca, więc nie mogła go oceniać. Jej wzrok zatrzymał się na chwilę na Amonie. Mierzyła go na odległość przez dobrą chwilę. Zastanawiała się czy będzie to osobnik podobny do owego szarego ogiera z pastwiska. Nie ukrywała swojego wzroku, bo po co? Zapewne już się nie spotkają, więc raczej nie będzie uważać na słowa. Szybko doszła do wniosku, że może jednak zostanie tu jeszcze przez czas pewien nieokreślony i na razie będzie w pełni kulturalna. Albo raczej neutralna. Uśmiechnęła się trochę krzywo do swoich myśli.

Te Amo

Spokój i piękną monotonię tego miejsca przerwała czyjaś obecność. Po rozejrzeniu się, na swoim ciele dostrzegł wzrok jakiejś klaczy. Stał wicąż spokojnie, jednak jej natrętność, którą pokazywała poprzez gapienie się na niego irytowało go. A może, po rpostu chwilkę mu się przyglądała, zciekawości? Dzisiejszego dnia był rozkojarzony, i nie pewny niczego. Ale pierwsze wrażenie...- Klacz nachalnie gapi się na mnie. Nie było miłe. Ale mogłabyć to pomyłka jego mózgu, dziwne wyobrażenia.

Espérance

Po niedługiej chwili jej głowa opadła w dół, a ślepia na obiekt uporczywego wpatrywania się upatrzyły sobie wodę. Patrzyła na siebie i zastanawiała się jak bardzo się zmieniła od ostatniej podobnej chwili. Na ogół nie zajmowała się takimi sprawami jak wygląd. Rzadko z kimkolwiek rozmawiała, więc i prezencja jej osoby nie musiała być specjalnie oszałamiająca. Próbowała skupić się na szumie wody. Wiele spotkanych koni mówiło jej, że ma naprawdę piękny dźwięk. Jak na razie był dla niej zwykłym szumem. Czymś całkiem normalnym. Ile razy już widziała podobny wodospad? Ona wolała podróżować, poznawać nowe miejsca, codziennie widzieć coś nowego. Zastanawiała się jak mogłaby wytrzymać w jednym miejscu na dłużej. Co mogłaby pokochać bardziej od podróży i tej specyficznej niepewności o dzień jutrzejszy, która w gruncie rzeczy dawała jej mnóstwo radości? Co, a może kogo. Ile klaczy powtarzało jej, że rodzina to podstawa? Nie zgadzała się z nimi. Miłość była zdecydowanie przereklamowana i pokazana w zbyt ostrych barwach. Nie rozumiała jak można kochać kogoś bardziej od swojego życia. Chciała żyć dla siebie, a nie dl innych. Może właśnie dlatego bała się zakochać. Strach. Czy to aby na pewno dobre określenie? Może raczej niechęć. Nie potrafiła się zdecydować. Westchnęła w duchu i dość energicznie zanurzyła kopyto wodzie. Jej obraz się rozmył, a wraz z nim zamyślenie. Była trochę zirytowana. Chciała zrozumieć dlaczego ta cała miłość jest tak ważna dla wielu koni. Musiała to sprawdzić! Ale bez zakochiwania się. Tak! Na pewno jej się to uda! Ech! O czym ona myśli? Czyż nie zdaje sobie sprawy, że to niemożliwe? Zaśmiała się cicho. Chyba oczekuje od siebie zbyt wiele. Przecież może jednej rzeczy nie wiedzieć, czyż nie?