Duża plaża

Sephrinoth

- Sephrinoth Odpowiedział krótko oschłym głosem. Najchętniej by uciekł. No ale jak już cię taka z ruja złapie to nawet magik by nie uciekł. Po ględzi i w końcu pójdzie.

Canada

Hah. Czyżby? - Mhm... - przytaknęła. - Jesteś samotnikiem czy należysz do któregoś ze stad? - spytała zaraz cicho. Może i była czasami małomówna, ale i potrafiła się rozgadać. Jednak najgrosza była ta cicha i tajemnicza... Wtedy się zaczynało to z czego ją najbardziej znano.

Sephrinoth

Zastanawiał się czy wyjawiać jakieś informacje. Czasem budził się w nim romantyk, ale chyba nie dziś. - Chwilowo samotny, lecz nie na długo. Odparł podnosząc łeb nieco śmielej.

Canada

- Ahh... A gdzież to planujesz dołączyć? - zadała kolejne pytanie przestępując w tym czasie z nogi na nogę. Jeszcze raz czegoś nie zaproponuje i niech nie liczy na jej pytania! O niee! Zamachnęła ogonem uderzając nim o uda.

Nightfall Moon

Bialutka jak śnieg klacz przechadzała się morskim brzegiem, a woda sięgała jej mniej więcej do pęcin. W pewnym momencie przystanęła na chwilę i zadarła łeb lekko w górę, tak by przydługawa grzywka nie zasłaniała jej widoku krystalicznej wody otaczającej tą plażę. Nieodgadnione, czarne jak węgiel oczy zabłysnęły rozjaśnione iskierkami radości. Doszła do wniosku, że znajomość z Dioritem przymknęła jej oczy na piękno tego świata, przez co nie dostrzegła wielu rzeczy. Teraz kiedy uwolniła się spod tego "uroku" patrzyła z radością w oczach na morze.

Liria

Ów Czorny i piękny jak noc Duch Wolności.... Biegł jak down nad brzegiem morza rozpryskując wodę na boki, mocząc swoją grzywę, ogon, brzuch, a przede wszystkim nogi.
No więc nasza kochana Liri już z daleka dojrzała białą niczym śnieg sylwetkę, bardzo jej z resztą znaną....
Zarżała do przyjaciółki z daleka.
Dziwne, prawda? Mimo zaistaniałej obecnie sytuacji "rodzinnej" Lirii, była wciąż radosna i szalona. No ale cóż. Taka już jej natura...

Nightfall Moon

Do jej uszu dobiegło rżenie, głos taki znajomy, którego długo nie słyszała. Odwróciła się w stronę owego głosu. I zobaczyła tam kogoś kogo bardzo pragnęła zobaczyć, tyle że zobaczyła swą przyjaciółkę taką jak ją zapamiętała. Szaloną, radosną karuskę! Pogalopowała do niej jak najszybciej i wyhamowała ostro rozsypując piasek na boki, a na jej pysk wstąpił lekki cień uśmiechu.

Liria

Pędziła jak.... Jak nie wiem co, ważne, że bardzo szybko. No i jeszcze przyspieszyła, choć wiedziała, że może się to źle skończyć....
Ach jaki majestat! Dwa konie, czarny, biały pędzące do siebie nad brzegiem morza...
Tu tu tuuuuuu tu tu tu tu tuuuuu tuuuuu tu tu tu tu tuuuu tuuuu tu tu tu tu tuuuuuuu....
Jakby tak jeszcze zwolnić tępo....
Ale zamiast tego tępo zostało przyspieszone.... iii... Liria zagapiła się przed siebie, a gdy już się ocuciła, była jakiś metr od przyjaciółki. Wychałowała gwałtownie, zasypując je obydwie piaskiem... Dobra, kij z tym. Otrzepała się i zrobiła taki bardzo wymowny wyszczerz chuchając leciutko w zasypaną piaskiem grzywkę klaczy...

Nightfall Moon

Zrobiła minę mówiącą "zlituj się nade mną o koński boże!" i wywróciła wymownie oczami. ~Dzięki ci wariatko, wielkie.~ Powiedziała śmiejąc się. Nie ma to jak za starych dobrych czasów, kiedy to dopiero zaczęły tę krainę poznawać i dręczyć tutejsze konie swoją upierdliwą osobą. Tak to były piękne czasy! Tylko one, wiatr i ta kraina! No i Smuggler... Na jego wspomnienie chciała wybuchnąć śmiechem, bo dopiero tera doszło do niej jak się zmienił od ostatniego ich spotkania. Pamiętała dobrze tego wrednego Smuga! A teraz to taki jakiś miły się zrobił niemożliwie. Dobra koniec tego wspominania. Teraz jet tylko tu i teraz.

Liria

-HI!
Wybuchnęła wymownym "Hi!" i uśmiechnęła się. Przyjrzała się uważnie Arvi. Nie wiele się zmieniła.
-Czeeeeeeść Kochanie!
Powiedziała i uśmiechnęła się szeroko mrużąc oczka. Takie słodkie to czorne i niewinne...

Nightfall Moon

~Jak zawsze Lirio nic się nie zmieniłaś.~ Stwierdziła po czym mrużąc oczy i przewiercając czarną kobyłę na wylot swoim spojrzeniem powiedziała. ~Poderwałaś już jakiegoś ogierka?~ Zapytała zjadliwie i uśmiechnęła się złowieszczo. Tak, powracała dawna Arvi! Wyprostowała się, postawiła uszy na sztorc, a jej mlecznobiały ogon kiwał się na boki niczym wielki wahadło zegara. Co jakiś czas przy silniejszym powiewie wiatru grzywa klaczy i ogon rozwiewały się tańcząc w powietrzu.

Liria

Wypięła się dumnie i zrobiła słodziutką, niewinną minkę.
-Tiaaa.
Odrzekła i zastrzygła uszami.
Silny wiatr targał jej grzywę, co wyglądało pięknie.
-Jest moim partnerem.... Ale jakoś mnie nie przekonuje... W ogóle nie wiem, czemu się na to zgodziłam.
Powiedziała obojętnie i zagrabiła kopytam w piachu.

Nightfall Moon

Cóż biała zwykle mówiła to co myślała, nie robiła tego tylko w niektórych wypadkach, ale ten nie należał do nich. ~Może za mało się znacie co?~ Podsunęła unosząc przy tym brwi pytająco. Ona już nie popełni takiego błędu. Najpierw będzie musiała go dobrze poznać, o ile w ogóle "go" pozna, a dopiero potem przechodzić dalej, by taka sytuacja jak znikanie bez słowa się już nie powtórzyła. Strzepnęła resztki piasku z sierści i przymknęła oczy rozkoszując się ciepłymi, słonecznymi promieniami, które delikatnie przebijały się prze białe baranki sunące sennie po niebie.

Liria

-Nieeee. Znamy się wystarczająco. Ale myślę, że sek w tym, że potrafię być tylko z Credo...
Powiedziała i uśmiechnęła się nikle.
-Po prostu to był ten jedyny. Nikt mu nie dorówna. A Ali... Nie. Nie pasujemy do siebie. Teraz sobie zniknął... No baaa...
Dodała, zrzędząco akcentując ostatnie zdania.

Nightfall Moon

Zrobiła mniej więcej nadąsaną, sfochaną minę. ~Oni zawsze tacy są. Nie warto im poświęcać całego życia, bo skończy się zanim zauważymy co nas ominęło.~ Powiedziała tak ja sama twierdziła. Nie myślała oczywiście, że miłość jest zła, ale nie można żyć przez całe życie przywiązanym do jednej osoby, miejsca, czasu. Trzeba po prostu żyć do przodu, a wspomnienia zostawić jako miłą przeszłość, ale pamiętać przy tym, że to co było już nie wróci nigdy takie samo jakie było przedtem. Zaraz, zaraz czyż nie tak szło pewne powiedzenie "Miłość bez cierpienia nie jest miłością"? Tak i było to według niej prawdą. Zadarła wysoko łeb i spojrzała w niebo, po czym niespodziewanie na jej pysku pojawił się pewny siebie uśmiech.