Kamienista plaża

Chanell

Klacz uniosła łeb, nieco wyżej niż zazwyczaj. - Nie ubóstwiam nocy, lecz na pewno jest przyjemniejsza niż dzień. - Wytłumaczyła ogierowi, po czym opuściła łeb do pierwotnej pozycji. Klacz ruszyła stępem, trochę wolniejszym niż przedtem, to wszystko po to aby ogierowi łatwiej było dołączyć.
Szare chmury przysłaniały słabe promienie słońca, dosyć mocne podmuchy wiatru, co chwila przecinały krainę. Klacz również wyczuła dosyć dziwną atmosferę, która zaistniała miedzy nią, a ogierem. Zarżała niedosłyszalnie obserwując walkę, nie mającego szans słońca, z gęstymi deszczowymi chmurami. Zmrużyła powieki, wzrokiem powracając do jej towarzysza.

Thorn

- Zależy z jakiej perspektywy na to popatrzeć - rzekł i zmierzył ją wzrokiem. Ruszył żwawym stępem, by po dołączeniu do klaczy zmienić tempo na pasujące do jej. Zapowiadało się na ciekawą rozmowę. Thorn lubił ciekawe klacze, a Chanell z pewnością się do nich zaliczała. - Na przykład w nocy raczej nie spotyka się innych koni. A ja - być może wbrew pozorom - lubię zawierać nowe znajomości i poznawać poglądy pozostałych koni, ich charaktery... - dopowiedział, majtnąwszy na boki długim ogonem, na którym refleksy słońca odbiły się od jego czerni.

Chanell

- No widzisz, a jak nie jestem taka towarzyska. Wystarcza mi dobry zaufany przyjaciel, góra dwóch. - Powiedziała, spoglądając na ogiera. Zatrzymała się i schyliłą lekko łeb. Spojrzała po raz kolejny na ogiera.

Thorn

- To dziwne, dlaczego więc nie uciekłaś ode mnie czym prędzej? - zapytał z dobrze wyczuwalną nutą rozbawienia w głosie. Potrząsnął łbem, zrzucając grzywkę na ślepia. Parsknął, omijając zwinnie leżący na jego drodze kamień.
Zerknął kątem oka na towarzyszkę, w myślach podziwiając jej urok.

Chanell

- Bo wbrew pozorom jesteś wspaniałym rozmówcą, właśnie takiego szukałam. - Powiedziała z nutką ironii w głosie. Przecież gdyby chciała zakończyć rozmowę, dawno by już to zrobiła. Lecz ona była zainteresowana ogierem i za wszelką cenę próbowała przedłużyć ich konwersację.

Thorn

- Wbrew pozorom? No nie, myślałem, że to widać od pierwszego spojrzenia na mnie - odparł. Zaśmiał się cicho, przyglądając uważnie gniadej.
Parsknął, zagłębiając się w rozmyśleniach na różne, niezliczone tematy.

Chanell

- No wiesz, gdy zaczynałam z tobą rozmowę, wydawałeś się być najmniej... dziwny. Jeszcze te twoje oczy, w których nie można stwierdzić jakie masz nastawienie, humor.- Rzekła, dokładnie zastanawiając się nad każdym wypowiedzianym słowem. - Właśnie, powiedz dlaczego tak jest. W twoich oczach nie ma żadnych uczuć? Czy to przygoda z przeszłości? - Zapytała, bardzo ciekawa odpowiedzi. Jeżeli w jego oczach nie kryją się żadne uczucia to może w sercu też? Więc dlaczego nadal ciągnie tę rozmowę. Może jej na czymś zależy?

Africa

Weszła powolnym krokiem zwalniając coraz bardziej, gdy dużo piachu 'wchodziło' jej w kopyta. Nagle cała plaża i brzeg była pokryta kamieniami o różnych wielkościach i rozmaitych kształtach. Kroczyła ostrożnie by nie nadziać się na jakiś ostry i wystający kamień. Doszła tak bardzo wolno do morza. Odetchneła z ulgą, że to wreszcie się skończyła i zwróciła swój wzrok ku ukajajacym falom. Zarzuciła grzywę na drugą stronę i przypatrywała się jak woda obmywa jej kopyta z piachu z coraz to nową pianą.

Persvasion

Przybyła tu melodyjnym krokiem. Morze... to coś co lubiła i mogła patrzeć na nie latami. Przykłusowała do brzegu morza. Woda była tego wieczoru lodowata.

Diorit

Zjawił się skądś czyli znikad kary wysoki i masywnej budowy ogier. Przemierzał morze długimi i dumnie stawiajacymi krokami kopytami. Jego pęciny zamoczone były w morzu. Woda była bardzo lodowata. Jednak on sie skusił. Zrobiło mu sie bardzo przyjemnie. Jednak gdy sie skapnął, ze nie jest tu sam odwrócił sie do siwej klaczy. Uśmiechnął sie mile.-Witaj. Powitał klacz w inny sposób niz zawsze.

Persvasion

Odwróciła się raptownie na ogromnego, karego ogiera. - Witaj... - Powiedziała lekko zmieszna i uśmiechnęła się do nieznajomego. - Zimna woda, prawda? - Rzuciła niechętnie.

Diorit

-To prawda, zimna, jednak na moje obolałe pęciny jest ona niestety konieczna. Powiedział usmiechnięty do klaczy, najwyraźniej się jego trochę wystraszyła.
Jak Cię zwą? Spytał bardzo miłym tonem. Był miłym i bardzo sympatycznym ogierem. Jego rasa wydaje się isc na stronę zła, jednak on jest wyjątkiem, bardzo lubi towarzystwo, jedynie jest nieśmiały niekiedy.

Persvasion

Po tych kilku słowach wypowiedzianych przez ogiera wiedziała, że nie ma złych zamiarów, a jeśli tak to dobrze się maskował. - Zwą mnie Persvasion. - Powiedziała poczym machnęła ogonem. - A Ty jak się nazywasz? - Dodała ciekawa imienia nieznajmego.

Diorit

Uniósł głowę.-Zwą mnie Diorit. Odpowiedział klaczy grzecznie na jej pytanie.
Usmiechnął sie mile i zamoczył kopyta głębiej poczuł w tej chwili wielką ulgę.
-Rzadko spotykane imię nadała Ci Matka. Powiedział klaczy, ponieważ w całym swym zyciu nie słyszał takiego imienia.

Persvasion

- Radko spotykane imię jak rzadko spotykany jest mój charakter... - Odpowiedziała Persvasion spoglądając na Diorita.