Płonące Stepy

Caprimond

Kiwnał łbem i wygiał wargi w okropnym uśmiechu, jednak jego oczy dalej pozostały zimne i nieprzeniknione.
- Jak odebrało was stado?

Tvetto

- Mnie jak najlepiej. - przypomniał sobie o Kendrze. Hm... tak, bardzo dobrze. - Nie wiem co z April Moon. Na razie poznałem tylko kilku osobników, więc...

Caprimond

Ponownie pokiwał łbem.
- Więc jeszcze wszystko przed nami.- dokończył za niego.

Tvetto

- Taak. Dokładnie. - odrzekł powoli. I nawet nie zwrócił uwagi na "nami" ogiera. Co miał na myśli mówiąc "przed nami"? Jego też nie znało stado? Phew...

Caprimond

* Mia ło być wami xD. Nami wyszło mi tak jakoś odruchowo ;].*

Mruknął gardłowo co zabrzmiało jak coś między "Hmm...", albo "Mhm...". Obrzucił spojrzeniem teren przed nimi i zastrzygł uchem. Odniósł wrażenie, że ogier nie ma do niego żadnych pytań. Najwyraźniej temat pozostał wyczerpany.

Tvetto

- Jesteś tutaj od dawna, prawda? - spytał. Czy zostałeś zastępcą tylko ze względu na spokrewnienie z Tvetto?, pomyślał ironicznie. Chociaż nie, ogier wyglądał na zaufaną osobę i sam pewno też powierzyłby mu tę rangę, gdyby teraz miał wybierać.

Caprimond

- Jestem.- odparł krótko spogladając na A. lekko pytającym wzrokiem i kierując jedno ucho do tyłu.

Tvetto

- Tak też sądziłem. - odpowiedział spokojnie i odrzucił wkurzającą go od dłuższego czasu grzywkę do tyłu.

Caprimond

- Odnoszę wrażenie, że zadałeś to pytanie w jakimś celu.- parsknał.- Chyba, że było to zwykłe zaspokojenie ciekawości.- dodał nieco sceptycznie.

Tvetto

- Pytałem dla swoich własnych informacji. Chcę wiedzieć coś o członkach stada. - wyjaśnił, ignorując ton głosu ogiera.

Caprimond

Potarł pyskiem o nogę, w celu podrapania się (xD).
- Jak on zginał?- zapytał nagle patrząc ogierowi w oczy.

Tvetto

Wcale nie zdziwiło go pytanie ogiera. Widział, że jakaś więź ich łączy. Nie tylko więzy krwi.
- Był osłabiony po walce z jednym ze stad spoza WWG. Spotkał w lesie swoją Agrayanelle a ich napotkał żubr. Rozwścieczyli go swoim zachowaniem. Wydawało mi się, że chciał zginąć przy tej klaczy. - zakończył swoją i tak skąpą opowieść.

Caprimond

Przez chwile stał w milczeniu jakby trawiąc, to co przed chwilą usłyszał.
- Z pewnością...- mruknał w końcu. On też czuł, że przyjdzie taki moment, iż zaczną rozumieć się bez słów. I to faktycznie nie były jedynie więzy krwi.

Tvetto

Ogier nie odezwał się na słowa ogiera. Bo i cóż miał mu powiedzieć? Machnął kilka razy ogonem.

Caprimond

On także milczał rozgladając sie po rozległej równienie przed nimi. Byłby odszedł, lecz wolał potrwać chwilę jeszcze w tej pozycji. A nuż Assane znów będzie chciał coś wiedzieć. Służył mu informacją, czy dobrą radą. Wiedział też, że od teraz zawsze może na nim polegać i z wzajemnością. Po śmierci brata potrzebowała kogoś takiego.