Skaliste wybrzeże

Divinity

-Zalezy z jakiej strony na to spojrzec... -mruknela pod nosem. Byla zal na siebie za ta szczerosc. Ale musiala przyznac ze czula sie teraz lepiej.

Dashuri

*Zasypiam nad klawiaturą xP*

-Zawsze z jak najlepszej.- wyszczerzył zęby w uśmiechu. Szczęście towarzyszki również i jego rozweselało.

Divinity

*ja nie xDDD*

Usmiechnela sie niemrawo.
-Kim jestes? -zapytala ogiera. Sama zaskoczyla siebie tak wzglednym pytaniem. Odpowiedz mogla byc tak obszerna. Jednak zaciekawilo ja co odpowie ogier. Lekko zmarszczyla brwii i przekzywila lekko leb patrzac na niego z ukosa.

Dashuri

* Ja za chwile kończę ;) Nic na to nie poradzę. Nie mam w domu zapałek xD*

-Zależy dla kogo. Zależy kiedy. Zależy gdzie.- Trochę zaskoczyło go to pytanie. Takie...szczere. Popatrzył na nią. Nie wiedział co odpowiedzieć. - Dla Ciebie, tutaj i teraz? Nie wiem... Nieważne co powiem i tak będziesz miała swoje własne zdanie o mnie. Jesteś, hmn... mocna. Twardo stąpasz po ziemi.- stwierdził i skubnął ją przyjacielsko w ucho.

Divinity

Usmiechnela sie uslyszac jego odpowiedz. Byla madra... Zaskoczylo ja to mile. Delikatnie oparla leb o ogiera. Nie wiedziala czemu... Poprostu. Tak bylo jej lepiej. Latwiej.
Sama teraz zadawala sobie pytanie kim jest Laukoz. przeciez kazal jej samej znalesc odpowiedz. I zaskoczylo ja jak bardzo oczywista ona byla.
-Przyjacielem... -powiedziala cicho.

//Dokonczymy kiedy indziej ;) //

Dashuri

*Spoks. Może wpadnę jutro. Pa*

Nie oponował kiedy Divinity odsunęła jego łeb. Patrzył na jej zamyśloną twarz. No, właśnie kim on jest, teraz sam sobie zadawał to pytanie. W odpowiedzi uprzedziła go klaczka... ..Przyjaciel'' smakował to słowo. Dotychczas było dla niego nieosiągalne.
-Dziękuję- wyszeptał tylko w odpowiedzi.

Divinity

-Prosze... -odparla nadal opierajac sie o niego. Zapatrzyla sie w dal... Pod nosem zaczela nucic swa ulubiona piesn.

Dashuri

*Możemy dokończyć. Mam godzinkę*

Zaczął się lekko kołysać w rytm melodii. Nie znał jej, ale była ładna. Towarzystwo tej klaczy było dla niego... miłe.

Divinity

-Do jakiego nalezysz stada? -zaadnela po jakims czasie, by tak nie milczec. Czula sie wtedy niezrecznie. Wtedy tez przypomniala sobie ze caly czas opiera sie ogiera, wiec szybko sie od niego odsunela. Spojrzla na niego czekajac na odpowiedz.

Dashuri

Zaskoczyło go jej pytanie.
-Mhm...Zastanawiam się nad wyborem. A według Ciebie do jakiego bym mógł?- Zapytał. Nie wiedział do jakiego stada chcę przynależeć. Ani do jakiego przynależy ona. Ciekawe. Spojrzał na nią pytającymi oczami.

Divinity

-Nie znam tych wszystkich stad tak dobrze. Moze do Krystalicznej Wody? -powiedziala beznamietnym tonem. Ja jestem z natury samotniczka... Choc zastanawiam sie nad wydorem KK. Nie naleze ani do osob otwartych ani szczerych. Nie smiej sie... Ty jakos tak na mnie wplywasz... Choc raczej pozoastne samotniczka. Nie naleze do okrotnikow ktorzy znecaja sie nad slabszymi. Mam swoje zasady... -powiedziala rzeczowym tonem przygladajac sie ogierowi. Zastanawialo ja jak zareaguje slyszac o jej wyborze.

Dashuri

Zdziwil sie slyszac jej slowa.
-Zasady sa po to zeby je lamac. - usmiechnal sie do niej. - Moze samotnik to dobry wybor. Ale z drugiej strony... Blakac sie po swiecie bez nikogo u boku to tez nieprzyjemnie.
Spojrzal klaczy prosto w oczy.
-Podobno z oczu mozna wyczytac dusze istoty. - mruknal.

Divinity

-A co widzisz w moich? -spytala sama patrzac ogierowi prosto w oczy. Jego slowa mozna bylo zrozumiec dwojako... I ona sama dziwila sie czemu az tak bardzo ja to podwojne znaczenie poruszylo. Nie badz glupia! skarcila sie w myslach. Jednak musiala przyznac sama przed soba, ze bardzo tego ogiera polubila. O ile bylo to wlasciwe okreslenie tego co czula. Czemu mialo by byc niewlasciwe? Klacz przywykla do darzenia wszystkich obojetnoscia i teraz zapomniala wiele z pozytywnych uczuc. Nie byla pewna czy to co czuje dobrze oddaje wlasciwe uczucia. Poza tym bala sie tych jakze donioslych nazw...

//Sorry ze tak dlugo nie odpisywalam ;/ Jest u mnie rodzina i jestem troche zakrecona. Komp chodzi a mnie nie ma xD//

Dashuri

*mnie ciągle ściga barciak. I nie mam czasu.*

Ciągle patrząc jej w oczy wyszeptał
-Wszystko, co chciałbym. Cały wszechświat, gwiazdy. Czarne dziury, przepiękne pejzaże. Drogi mleczne, rozbłyski słońca, szum rzek i jezior. Cały świat i jego najpiękniejsze strony. Rozkosze i bóle.
Gdy to mówił wzrastało w nim pewne uczucie. Niezrozumiałe. Niewytłumaczalne. Takie jak ona...zadrżał na całym ciele.

Divinity

Spuscila wzrok slyszac slowa ogiera. Jednak po jej ciele znow przebiegl mily dreszcz. Sama obecnosc Laukoz'a byla dla niej czyms niewytlumaczalnie przjemnym. Schodzisz na psy... skarcila sie w duchu. div wiele razy byla sklonna przyznac ze zwariowala ze wzgledu na rozmawianie sama ze soba. Ale jak sie nie ma z kim rozmawiac to wiatr i ona sam sa do tego jedynymi chetnymi. Walczyla jeszcze chwile ze soba i wreszcie zaczerpnela glosno powietrza by odpowiedziec.
-Nie wiesz co mowisz Laukoz... Nie sadze bys mogl dostrzec takie rzeczy w moich oczach. One znaja tylko pustke. Czarne dziury... W to moge uwierzyc. -zasmiala sie ironicznie. - Ale nie piekno...